Reakcje skórne zasługują na szczególną uwagę, ponieważ są najpowszechniejsze wśród wszystkich reakcji polekowych. Reakcja skórna może być jedynym objawem niepożądanego odczynu polekowego bądź też tylko jednym z elementów całego zespołu objawów. Z tego powodu uważa się skórę za narząd sygnałowy organizmu. Leki przeciwpsychotyczne stanowią grupę leków dającą stosunkowo dużo objawów ubocznych. Objawy te dotyczą różnych narządów i układów. Od czasu wprowadzenia pierwszego leku przeciwpsychotycznego psychiatrzy obserwowali występowanie zmian skórnych u pacjentów leczonych kolejnymi klasycznymi neuroleptykami. Większość tych zmian jest łagodna, dobrze poddaje się leczeniu i nie stanowi ryzyka dla zdrowia pacjentów. Najczęściej obserwuje się hiperpigmentację, fotowrażliwość, pokrzywkę i świąd skóry. Niewiele jest natomiast danych dotyczących występowania zmian skórnych u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi II generacji. Cele: Ustalenie i porównanie rodzaju zmian dermatologicznych występujących u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, leczonych neuroleptykami klasycznymi i lekami przeciwpsychotycznymi II generacji. Materiały i metody: Analiza dokumentacji medycznej 42 pacjentów hospitalizowanych na oddziałach psychiatrycznych dotyczącej rozpoznania psychiatrycznego według ICD-10, rozpoznania dermatologicznego, aktualnej terapii neuroleptykami. Wyniki i wnioski: W badanej grupie 42,9% pacjentów było leczonych jednym neuroleptykiem klasycznym, a u 57,1% zastosowano monoterapię lekiem przeciwpsychotycznym II generacji. W przypadku monoterapii neuroleptykiem klasycznym dominowały choroby gruczołów łojowych, natomiast u leczonych lekiem II generacji – choroby gruczołów łojowych oraz choroby alergiczne.