Praca prezentuje w formie studium klinicznego materiał ze spotkań diagnostyczno-terapeutycznych z 23-letnią kobietą z zespołem Downa. Pacjentka zgłosiła się do Akademickiego Centrum Pomocy Psychologicznej z objawem uciążliwego dla otoczenia krzyku, nad którym nie miała kontroli, oraz z diagnozą psychiatryczną zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego oraz nadpobudliwości psychoruchowej. Wszystkie symptomy chorobowe zbiegły się w czasie z wejściem pacjentki w okres dojrzewania, do tego momentu rozwój przebiegał prawidłowo. Studium ma na celu analizę szerokich uwarunkowań prezentowanych przez pacjentkę objawów psychopatologicznych z perspektywy psychologii klinicznej. Interpretację symptomów oparto na teorii rozwoju psychoseksualnego Kościelskiej, teorii przywiązania Bowlby’ego oraz regulacyjnej teorii temperamentu Strelaua. Postawiono tezę o rozwoju symptomów psychopatologicznych w wyniku niezaspokojenia podstawowych potrzeb pacjentki, udaremnienia rozwoju psychoseksualnego, zaburzonej więzi oraz specyficznej interakcji upośledzenia umysłowego w wyniku zespołu Downa i temperamentu, potęgujących patologiczny obraz kliniczny chorej. W obliczu niemożności praktycznej weryfikacji postawionej tezy, w wyniku braku wsparcia społecznego i rodzinnego zawieszono spotkania terapeutyczne.