Współczesny nurt badań nad genezą zaburzeń występujących u dzieci wskazuje na znaczenie relacji dziecka z matką. Przedmiotem tej pracy jest jeden z jej elementów – matczyna reprezentacja dziecka. Pojęcie to wywodzi się z prac Johna Bowlby’ego, który opisywał znaczenie Wewnętrznych Modeli Roboczych dla relacji z dzieckiem i jego rozwoju. Matczyną reprezentację dziecka można określić jako zbiór świadomych i nieuświadamianych sądów, uczuć, fantazji definiujących, kim dziecko jest dla matki. Matczyne reprezentacje dziecka posiadają pewne cechy wspólne, choć pozostają dla każdej matki i dziecka niezwykle indywidualne, bowiem na ich tworzenie, charakter, jakość rzutują całe życie matki i osób z jej otoczenia oraz samo dziecko. Aspekt treściowy reprezentacji zawiera zarówno cechy dziecka, jak i wyobrażenia matki dotyczące macierzyństwa, jej jako matki, ojca dziecka, obraz własnej matki oraz innych ważnych osób z życia matki, z którymi doświadczenia modyfikują jej zachowanie w stosunku do dziecka. Reprezentacja dziecka odgrywa ogromną rolę szczególnie w pierwszym okresie życia dziecka, gdy sygnały płynące od niego są niejednoznaczne. Stanowi „przewodnik” umożliwiający matce rozumienie dziecka, jego stanów i potrzeb i wyznacza zachowanie matki w stosunku do niego. Drogą tą dziecko dowiaduje się, jakie jest i jakim matka chciałaby je widzieć. Matka – często nieświadomie – wzmacnia pewne zachowania dziecka, wpływając tym samym na rozwój jego tożsamości.