Współczesny nurt badań nad genezą zaburzeń występujących u dzieci wskazuje na znaczenie relacji dziecka z matką. Od urodzenia dziecka jakość tej relacji determinuje rozwój dziecka, a zaburzenia występujące u dziecka wiązane są z nieprawidłowościami występującymi między matką a dzieckiem. Przedmiotem tej pracy jest jeden z elementów relacji – matczyna reprezentacja dziecka. Definiowana jest jako wewnętrzny obraz dziecka, zawierający przekonania o potrzebach, preferencjach, osobowości dziecka oraz ocenę spostrzeganych jego cech, zachowań, emocjonalny stosunek do dziecka. Obok tych elementów, które dotyczą dziecka jako osoby, matczyna reprezentacja dziecka zawiera także reprezentację siebie matki, ojca dziecka, jej własnej matki oraz innych osób znaczących. Opisano cztery modele reprezentacji, z których każdy przedstawia inny jej aspekt. Pierwszy z nich – model ontogenetyczny opisuje genezę matczynej reprezentacji dziecka, drugi – model rozbieżności zwraca uwagę na różnice występujące w reprezentacji dziecka u różnych osób mających z nim kontakt. Kolejny – model dominującego tematu pokazuje związek historii życia matki z reprezentacją jej dziecka, wreszcie ostatni – model spójności koncentruje się na formalnych cechach reprezentacji własnej matki u matki dziecka. W pracy przedstawiam modele reprezentacji oraz ich implikacje dla praktyki klinicznej.