Artykuł stanowi doniesienie z badań nad związkiem między doświadczaniem w dzieciństwie przemocy ze strony członków rodziny a występowaniem depresji w okresie dorastania i wczesnej dorosłości. Zbadano 191-osobową grupę uczniów łódzkich szkół średnich i wyższych (111 kobiet i 80 mężczyzn w wieku 16-27 lat). W celu oszacowania poziomu depresji posłużono się Inwentarzem Depresji Becka. Retrospektywne badania krzywdzenia doświadczonego ze strony rodziny przeprowadzono przy użyciu Skali Zespołu Dziecka Krzywdzonego (ZDK), która pozwoliła na pomiar czterech rodzajów przemocy: fizycznej, emocjonalnej, seksualnej i zaniedbywania. Dodatkowo zastosowano ankietę mierzącą zmienne socjoekonomiczne rodziny. Analiza wyników badań wskazuje na umiarkowane, pozytywne związki między doświadczaniem przemocy w dzieciństwie a objawami depresyjnymi w późniejszym wieku. Między grupami o różnym nasileniu depresji istnieją statystycznie istotne różnice w doświadczaniu przemocy. Osoby o depresji umiarkowanej znacząco częściej były krzywdzone niż badani, u których stwierdzono brak objawów depresyjnych lub ich łagodne nasilenie. W przypadku kar fizycznych, krzywdzenia emocjonalnego i zaniedbywania główne źródło przemocy stanowili rodzice. Przemoc seksualna pochodziła od osób spoza rodziny dziecka. Przemoc fizyczna ojca, przemoc seksualna ze strony osób spoza rodziny, alkoholizm matki i zła sytuacja materialna rodziny okazały się czynnikami wyjaśniającymi 22% zmienności wyników dla depresji. Osoby krzywdzone w dzieciństwie zalicza się do grupy ryzyka zaburzeń depresyjnych.