Praca jest prezentacją modelu pamięci podważającego dotychczas najczęściej stosowane modele pamięci Richarda Atkinsona oraz Richarda Shiffrina, w których wyróżniono pamięć sensoryczną, krótkotrwałą i długotrwałą. W sposób pośredni praca ta poprzez przedstawienie w szerokim ich znaczeniu obwodów neuronowych złożonych z wielu mniejszych obwodów neuronów poszczególnych zmysłów odnosi się do podziału pamięci Endela Tulvinga na epizodyczną i semantyczną oraz częściowo porusza tematykę pamięci roboczej Alana Baddeleya oraz Grahama Hitcha. Model, o czym świadczy już sam tytuł artykułu, zbudowany został w oparciu o dotychczasowe badania neurologiczne, a więc stanowi wypadkową wniosków nasuwających się w związku z architektoniką połączeń nerwowych mózgu oraz właściwościami komórek nerwowych. Sens stworzonego modelu polega na odstąpieniu od modelu pamięci sensorycznej, krótkotrwałej i długotrwałej na rzecz możliwego do wykazania empirycznie zasadniczego podziału na pamięć trwałą i nietrwałą (rozróżnianą według konieczności zaangażowania hipokampa), które to dwie zasadnicze grupy pamięci także są wewnętrznie stopniowalne poprzez wyróżnienie stopnia utrwalenia obwodu. Stopień pamięci trwałej oraz nietrwałej charakteryzuje ilość energii potrzebnej do pobudzenia obwodu neuronowego. Im mniej energii (czyli mniej koniecznych bitów informacji o obiekcie) potrzebnej do pobudzenia obwodu, tym wyższy stopień utrwalenia. Tak więc neuropsychologiczny model pamięci oparty jest na przemianach energetycznych występujących w mózgu w procesie zapamiętywania. Proces ten można wykorzystać do zobrazowania myślenia w kategoriach przyczynowo-skutkowych.

obwód neuronowy, wypadkowa konwergencji i dywergencji, stopień samowzbudzenia się obwodu, torowanie obwodu, zjawisko kontransmisji neuroprzekaźnikowej