W psychiatrii niemowląt jednym z podstawowych przedmiotów badania jest matczyna reprezentacja dziecka. Jest to wewnętrzny obraz dziecka, zawierający przekonania o jego potrzebach, preferencjach, osobowości, ocenę jego cech, zachowań oraz emocjonalny stosunek do dziecka. To złożony konstrukt, na który składają się również schematy dotyczące samej matki, jej partnera, własnej matki, ojca oraz innych znaczących osób w jej życiu. Poszczególne jego składowe mają wpływ na relację matki z dzieckiem, a za jej pośrednictwem na jego rozwój psychiczny. Praca podejmuje temat związku pomiędzy sposobem postrzegania partnera a obrazem dziecka u matki. Odnosi się do reprezentacji, jakie kobieta tworzy jeszcze w okresie ciąży. Na wstępie przedstawiono przegląd literatury i metody badania oraz postawiono pytania badawcze. W badaniu wzięło udział 39 kobiet w ciąży, które dokonywały opisów siebie, dziecka oraz jego ojca i wypełniały test zdań niedokończonych odnoszących się do reprezentacji siebie jako matki i partnera jako ojca. Materiał został oceniony przez sędziów kompetentnych oraz poddany analizie ilościowej i jakościowej. Stwierdzono zależności pomiędzy ogólnym wydźwiękiem emocjonalnym opisów poszczególnych osób, lękiem o dziecko a obrazem matki i ojca jako rodziców oraz pewnością siebie jako matki a matczyną reprezentacją ojca dziecka. Praca zakończona jest propozycją rozumienia wyników w odniesieniu do teorii psychodynamicznych oraz implikacji, jakie dla praktyki klinicznej niosą stwierdzone zależności.