Stres i radzenie sobie ze stresem to stany, które odgrywają ważną rolę w życiu każdego człowieka, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Skuteczne radzenie sobie z sytuacjami trudnymi powoduje zmniejszenie stanu odczuwanego stresu, natomiast niemożność radzenia sobie w takich sytuacjach wiąże się ze zmianami w sferze emocjonalnej lub fizjologicznej, a także zaburzeniami dotyczącymi dobrostanu psychicznego, zdrowia somatycznego oraz funkcjonowania społecznego. Z perspektywy ostatnich kilku lat obserwuje się znaczne nasilenie zjawiska zachowań autoagresywnych u dzieci i młodzieży, szczególnie w populacjach leczonych psychiatrycznie. Zachowania te pełnią różne funkcje, mogą być sposobem ekspresji emocji, obronno-adaptacyjnym środkiem bądź sposobem radzenia sobie z trudnościami i towarzyszącym napięciem emocjonalnym. Celem podjętych badań była ocena dominujących stylów radzenia sobie w sytuacjach stresowych stosowanych przez młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń. Do badania zakwalifikowano 35 pacjentów (16,60±0,18 roku) – 27 dziewcząt i 8 chłopców, hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej UM w Łodzi, u których stwierdzono samouszkodzenia (SU). Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych ochotników (16,91±0,16 roku) – 23 dziewcząt i 9 chłopców. Ze względu na liczbę SU grupa badana została podzielona na dwie podgrupy z epizodycznymi SU oraz z powtarzającymi się SU. W badaniu zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). Kwestionariusz ten służy do diagnozowania stylów radzenia sobie ze stresem. Młodzież dokonująca samouszkodzeń, zarówno dziewczęta, jak i chłopcy, istotnie częściej stosują w sytuacjach trudnych styl radzenia sobie skoncentrowany na emocjach. Pacjenci z powtarzającymi się samouszkodzeniami (SU>4) znacząco częściej w porównaniu z pacjentami z epizodycznymi samouszkodzeniami (SUd4) wykorzystują w sytuacjach stresogennych styl skoncentrowany na emocjach oraz styl skoncentrowany na unikaniu, zwłaszcza w formie poszukiwania kontaktów towarzyskich.