Czynnościowe badania neuroobrazowe dostarczają informacji o aktywności metabolicznej i przewodzeniu neuronalnym. W ocenie aktywności mózgu u osób z ADHD (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) stosowano różne techniki. Przeprowadzono badania w spoczynku i podczas wykonywania testów poznawczych. Celem pracy jest przegląd literatury na temat wyników badań neuroobrazowych w ADHD, szczególnie z wykorzystaniem czynnościowego rezonansu magnetycznego, tomografii emisji pozytronowej, tomografii pojedynczego fotonu. Za pomocą różnorodnych technik czynnościowego obrazowania stosowanych podczas zadań behawioralnych lub u osób z uszkodzeniem funkcji można uzyskać informacje nie tylko o roli obszarów mózgu, ale i o dotychczas nieznanych strategiach zachowania i funkcji poznawczych. Osłabione zdolności przystosowawcze we włączaniu poszczególnych regionów mózgu i związane z tym trudności adaptacyjne do nowych wymagań poznawczych wymuszają większy wysiłek podczas procesów przetwarzania. Zawarte w artykule informacje sugerują, że ADHD charakteryzuje się osłabioną aktywnością neuronalną oraz nadaktywnością – zwłaszcza tych obszarów mózgu, które mogą pełnić rolę kompensującą i wyrównującą utrudnione funkcjonowanie osób z ADHD. Głównym podłożem ADHD mogą być nieprawidłowości w aktywności połączeń korowo-prążkowiowych, niemniej jednak jest coraz więcej danych o zaburzeniach w innych lokalizacjach, takich jak móżdżek i płaty ciemieniowe u osób z ADHD. Potrzebne są dalsze badania czynnościowe w celu wyjaśnienia roli innych regionów poza siecią połączeń czołowo-prążkowiowych w patofizjologii ADHD.

zaburzenie hiperkinetyczne, czynnościowe badania neuroobrazowe, mózg, dzieci, fizjopatologia, strategie poznawcze, czynnościowa komunikacja