LOGO
EN

Rodzaje zaburzeń rozwoju psychoruchowego u dzieci do lat 3 i znaczenie wczesnej interwencji dla dalszego rozwoju dziecka – badania wstępne

Anna Klimek1, Anna Górska2, Marzenna Radecka1, Emilia Podgórska3, Ewa Zarzecka1

Affiliacja i adres do korespondencji
Psychiatr. Psychol. Klin. 2012, 12 (3), p.157-162
Streszczenie

Cel: Analiza rodzajów zaburzeń rozwoju we wczesnym dzieciństwie oraz form podejmowanych terapii w ramach wczesnej interwencji. Materiał i metody: Badaniami objęto 71 dzieci w wieku od 7 dni do 3 lat, zgłoszonych w 2010 roku do Ośrodka Wczesnej Pomocy Dzieciom Upośledzonym „Dać Szansę” Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Badana grupa liczyła 46 (65%) chłopców i 25 (35%) dziewczynek. Najczęstszym powodem zgłoszenia się do Ośrodka było opóźnienie rozwoju psychoruchowego – 38 (54%) badanych. Diagnoza w Ośrodku obejmowała wywiad rozwojowy, badanie pedagogiczne, psychologiczne i logopedyczne. Ocenę poziomu rozwoju psychoruchowego, w badaniu psychologicznym, przeprowadzono Skalą Rozwoju Psychomotorycznego we Wczesnym Dzieciństwie Brunet-Lézine. Ocenę symptomów całościowych zaburzeń rozwojowych oparto na kryteriach diagnostycznych tego zaburzenia zawartych w ICD-10. Wyniki: Opóźniony rozwój mowy czynnej zdiagnozowano u 71 (100%) badanych dzieci. Opóźnienie rozwoju psychoruchowego (bez cech całościowych zaburzeń rozwoju) wystąpiło u 41 (58%) pacjentów. Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) dzieci w badanej grupie. Proste opóźnienie mowy (bez opóźnienia w rozwoju umysłowym) zdiagnozowano u 6 (8%) badanych. Średni iloraz rozwoju psychoruchowego w badanej grupie wyniósł 77 (wynik w przedziale poniżej przeciętnej). W każdym przypadku ukończonego procesu diagnostycznego sporządzono pisemną opinię. Oddziaływania terapeutyczne obejmowały: psychoedukację – 65 (92%) badanych, terapię pedagogiczną i logopedyczną – 13 (18%) badanych, wsparcie emocjonalne – 65 (92%) badanych, systematyczne zajęcia grupowe dla rodziców – 10 (14%) badanych. Wnioski: 1) U większości badanych dzieci – 41 (58%) – stwierdzono opóźnienie rozwoju psychoruchowego na poziomie wyników poniżej przeciętnej. 2) Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) badanych dzieci, co stoi w zgodzie z ogólnoświatową tendencją wzrostu liczby diagnoz z tego kręgu zaburzeń („epidemia autyzmu”).

Słowa kluczowe
wczesna interwencja, zaburzenia rozwoju psychoruchowego, opóźniony rozwój mowy czynnej, całościowe zaburzenia rozwojowe, Skala Rozwoju Psychomotorycznego we Wczesnym Dzieciństwie Brunet-Lézine