Rozwój procesów poznawczych u osób z trudnościami w uczeniu się w świetle analizy wyników skali WISC-R
Joanna Mazurkiewicz-Gronowska1, Ewa Turczyn-Iskrzak2
Od kilku lat zauważalny jest znaczny wzrost zainteresowania psychologów – praktyków i naukowców, rodziców oraz nauczycieli problematyką dysleksji, dyskalkulii i innych zaburzeń rozwojowych. Specyficzne trudności w uczeniu się stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zgłoszenia dzieci do poradni psychologiczno-pedagogicznych. Dzięki wynikom prowadzonych badań możliwe jest dokonanie porównań między- i wewnątrzgrupowych oraz globalnej analizy struktury rozwoju intelektualnego u dzieci z różnymi trudnościami w uczeniu się. Prowadzi to do interesujących wniosków i pozwala na szerokie dyskusje naukowe. Przedmiotem artykułu jest prezentacja wyników badań i opracowanych na ich podstawie wniosków na temat struktury rozwoju intelektualnego dzieci z trudnościami w uczeniu się diagnozowanych w dwóch poradniach psychologiczno-pedagogicznych województwa lubelskiego (Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 5 w Lublinie oraz Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 2 w Zamościu). Analizie poddano wyniki skali WISC-R uzyskane przez dzieci z klas IV-VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów z terenu miasta Lublina oraz szkół powiatu zamojskiego. Ponieważ trudności w nauce stanowią dość szerokie pojęcie, ogólnie rozumiane jako problemy z przyswajaniem wiadomości i opanowywaniem umiejętności szkolnych, w naszym artykule bierzemy pod uwagę trzy następujące grupy uczniów: z dysleksją rozwojową, z inteligencją niższą niż przeciętna oraz ze specyficznymi zaburzeniami umiejętności arytmetycznych. Celem przeprowadzonych analiz jest poznanie poziomu rozwoju poszczególnych funkcji poznawczych uczniów oraz ich struktury zdolności intelektualnych w oparciu o analizę trójczynnikową. Wykonane przez nas badania stanowią kontynuację poczynionych już wcześniej analiz z uwzględnieniem szerszych obszarów badawczych przy zwiększonej liczebności grup.