Cel pracy: Zawężony pojęciowo obraz ludzi starszych bywa kojarzony dość jednoznacznie, tzn. są oni określani bądź jako osoby zgorzkniałe, gderliwe, tyranizujące swoich bliskich, nieradzące sobie z emocjami, bądź też jako aktywne, łagodne i życzliwe. Tymczasem, podobnie jak u ludzi z młodszych grup wiekowych, typologia seniorów jest nieco bardziej zróżnicowana, w tym także sposób regulacji doświadczanych przez nich emocji. Celem badań zaprezentowanych w niniejszym artykule było określenie specyfiki zarządzania złością oraz związku pomiędzy różnymi strategiami regulacji tej emocji a obrazem siebie u osób starszych. Opierając się na teorii Bentovima, regulację emocji rozumiano jako modulowanie, modyfikowanie, ukierunkowanie oraz kontrolę intensywnego pobudzenia i doświadczanego napięcia. Materiał i metody: W skład badanej grupy weszło 31 mężczyzn (grupa badawcza) i 39 kobiet (grupa kontrolna) powyżej 64. roku życia. Procedura badania miała charakter kwestionariuszowy i obejmowała samodzielne wykonanie przez badanych testów psychologicznych, w tym: Self-Expression and Control Scale – SECS (T. van Elderen i wsp.) oraz Testu Przymiotnikowego ACL (H.G. Gough, A.B. Heilbrun). Wyniki: Badane grupy różniły się znacząco w zakresie regulacji złości oraz obrazu siebie. Istnieją związki pomiędzy sposobami regulacji złości a posiadanym realnym obrazem siebie. Wnioski: Sposób regulacji złości ma znaczenie dla obrazu siebie osób starszych, a konstruktywne wyrażanie złości oraz efektywna kontrola tego procesu dają szansę optymalizacji jakości życia seniorów.