Cel: Analiza rodzinnych czynników ryzyka występowania prób samobójczych i samouszkodzeń u dziewcząt w wieku 12–16 lat. Materiał i metoda: Grupa badana obejmowała 34 dziewczęta w wieku 12–16 lat hospitalizowane w Klinice Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie z powodu próby samobójczej. Pięćdziesiąt pięć procent badanych pochodziło z rodzin pełnych, 20% wychowywała matka, a u 20% rodzice byli po rozwodzie. Najwięcej dziewcząt hospitalizowano z powodu przedawkowania leków (76%), 8% z powodu przedawkowania leków oraz podcięcia żył, a 5% z powodu przedawkowania leków i alkoholu. Badanym przedstawiono ankietę autorską, metryczkową oraz przeprowadzono z nimi wywiad ukierunkowany. Wyniki: Stwierdzono dodatnią zależność między liczbą samookaleczeń a liczbą prób samobójczych. Wykazano, że najwięcej prób samobójczych wystąpiło w grupie dziewcząt, których rodzice byli po rozwodzie. Nie odnotowano takiej zależności w odniesieniu do samookaleczeń. Zaobserwowano dodatnią korelację między poczuciem osamotnienia a liczbą samookaleczeń i prób samobójczych. Wraz ze wzrostem awantur domowych wzrastała liczba samookaleczeń. Poczucie odrzucenia ze strony rodziny wpływało dodatnio na liczbę prób samobójczych. Wnioski: Dziewczęta w wieku dorastania z tendencją do zachowań samobójczych są jednocześnie podatne na zachowania autodestrukcyjne. Relacje rodziców wpływają na ich funkcjonowanie – ryzyko wystąpienia prób samobójczych jest wyższe w grupie dziewcząt, których rodzice są po rozwodzie. Ryzyko prób samobójczych oraz samookaleczeń zwiększa się wraz z poczuciem osamotnienia dziewcząt.