Jednym z najważniejszych zadań układu odpornościowego jest bez wątpienia obrona organizmu przed patogenami, w tym bakteriami, wirusami, grzybami i pasożytami. Jakiekolwiek zmiany aktywności tego układu prowadzą do zwiększenia zapadalności na choroby infekcyjne. Pojawiają się doniesienia, zgodnie z którymi u pacjentów cierpiących na choroby psychiczne, np. depresję, schizofrenię czy chorobę dwubiegunową, reaktywność układu odpornościowego jest zmieniona. W pracy przedstawiono informacje dotyczące wybranych elementów odporności nabytej – liczebności i cytotoksyczności komórek NK, aktywności układu dopełniacza, liczebności neutrofilów, aktywności monocytów/makrofagów, stężenia reaktywnych form tlenu, reaktywnych form azotu i białek ostrej fazy (białka C-reaktywnego, lektyny wiążącej mannozę) – u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Ponadto zaprezentowano dane na temat stężenia cytokin i chemokin (IL-1β, IL-4, IL-6, IL-8, IL-10, IP-10, MCP-1, TNF, IFN-γ) u tych chorych. Omówiono także zmiany w odpowiedzi nabytej układu odpornościowego, w tym liczebność subpopulacji limfocytów B i limfocytów T oraz poziom immunoglobulin (IgG, IgM, IgA, IgE). Jako że dane z tego zakresu są bardzo nieliczne i niejednoznaczne, należy prowadzić dalsze badania dotyczące zależności między reaktywnością układu odpornościowego a zaburzeniami psychicznymi.