Samobójstwa są istotnym problemem współczesnego świata. W literaturze rozpatruje się je w kontekście socjologicznym, psychologicznym, zdrowotnym i kryminologicznym. Wiek samobójców okazuje się zróżnicowany, jednak najbardziej narażone grupy to dzieci i osoby starsze. Starzenie się jest naturalnym procesem życiowym. Zmiany z nim związane są stopniowe, ale też nieodwracalne. Dotyczą wielu sfer życia jednostki. W dzisiejszym świecie panuje kult młodości, przez co osoby starsze nie są w pełni szanowane przez społeczeństwo. Zwłaszcza w wielkomiejskim środowisku człowiek w podeszłym wieku traktowany jest jako anonimowy, a niejednokrotnie także niedołężny. Sposób, w jaki dostosowuje się on do wymogów rzeczywistości, wpływa na pozytywne bądź negatywne starzenie się. Zaprzestanie wykonywania pracy zawodowej, konsekwencje socjoekonomiczne, ograniczenie samodzielności, samotność, brak wsparcia ze strony bliskich i obecność zmian o charakterze chorobowym mogą popychać osobę starszą do popełnienia samobójstwa. W niniejszej pracy za pomocą baz Scopus, Wiley Online Library, PubMed i Web of Science przeanalizowano literaturę naukową z lat 2014–2015 pod kątem specyfiki i czynników ryzyka samobójstw wśród osób w wieku starszym.