Autorzy prezentują przypadek pacjentki, która zwróciła się do poradni w celu otrzymania zaświadczenia o zdrowiu psychicznym. Prośbę motywowała koniecznością przedstawienia tego dokumentu w procedurze ubiegania się o przyjęcie do zakonu. Deklarowała brak dotychczasowego leczenia psychiatrycznego. Towarzysząca jej kobieta potwierdziła fakty podane przez pacjentkę. Jednak treści przekazywane przez pacjentkę, tok jej wypowiedzi, ekscentryczny wygląd i determinacja do uzyskania zaświadczenia sugerowały, że lekarz powinien zachować ostrożność. Kobieta zgodziła się na hospitalizację w celu obserwacji stanu psychicznego. W trakcie pobytu pacjentki na oddziale zobiektywizowano wywiad – poszerzono go o informacje uzyskane od jej rodziców i wypisy z przebytych hospitalizacji. Przeprowadzono badanie psychologiczne i neuroobrazowe. Zgromadzone dane i obserwacja w oddziale wskazały na obecność zarówno choroby psychicznej, jak i głębokich deficytów osobowościowych. Opis przypadku potwierdza konieczność zachowania rozwagi przy wystawianiu zaświadczeń o zdrowiu psychicznym. Autorzy podkreślają, że jednostronny wywiad może nie ujawnić prawdziwego obrazu funkcjonowania pacjenta.