Artykuł zawiera opis przypadku 19-letniej kobiety z zespołem Aspergera zdiagnozowanym w 14. roku życia. Przedstawiono zmiany obrazu klinicznego ze szczególnym uwzględnieniem adolescencji. Zostały one zilustrowane oryginalnymi wypowiedziami pacjentki na temat jej problemów. Uwagę zwraca osobliwy język, jakim posługuje się kobieta – infantylny, choć z zaznaczonymi tendencjami wielkościowymi. Język ten, z jego intelektualną i egocentryczną przenikliwością oraz niezachwianą determinacją, symbolicznie wyraża ograniczenia i trudności związane z podejmowaniem nowych zadań rozwojowych w obszarze biologicznym, psychologicznym (intrapsychicznym) i społecznym (interpersonalnym) w przebiegu adolescencji. Omówiono także specyfikę aktualnego, wczesnodorosłego funkcjonowania pacjentki – osoby z ogólnie dobrą wydolnością intelektualną i utrwalonymi zaburzeniami w sferze przystosowania społecznego.

zespół Aspergera, okres adolescencji – infantylizacja języka, tendencje wielkościowe, zaburzenia przystosowania społecznego