Celem badania była analiza rodzajów i częstości występowania przed- i okołomigracyjnych doświadczeń traumatycznych u małoletnich imigrantów bez opieki oraz występowania u nich zaburzeń zdrowia psychicznego i rezyliencji. Badaniem objęto 19 małoletnich imigrantów bez opieki w wieku 16–17 lat pochodzących z Egiptu, Albanii, Senegalu, Bangladeszu, Gambii, Maroka i Mali. Uczestnicy badania samodzielnie wypełnili kwestionariusze dotyczące problemów emocjonalnych i behawioralnych, objawów zespołu stresu pourazowego, nadużyć i rezyliencji. Wszyscy nieletni imigranci bez opieki uczestniczący w badaniu co najmniej raz w życiu doświadczyli znęcania fizycznego lub psychicznego, a ponad połowa była wykorzystywana seksualnie przed lub w trakcie migracji. Najczęstsze nadużycia obejmowały bicie przedmiotem, karanie w szkole i w domu z wykorzystaniem tortur i zadawania bólu, zmuszanie do wykonywania niebezpiecznych czynności, obrażanie, kradzież lub zniszczenia mienia, zmuszanie do oglądania fotografii lub filmów o treści erotycznej oraz wykorzystywanie seksualne. Wyniki dotyczące stresu pourazowego, depresji, lęku i dysocjacji znajdują się powyżej klinicznego punktu odcięcia. Średnie wyniki w skali rezyliencji pokrywają się na ogół z danymi normatywnymi. Wyniki te pokazują, że pomimo traumatycznych przed- i okołomigracyjnych doświadczeń związanych z nadużyciem i oddziaływaniem psychopatologicznym ankietowana młodzież wykazała dobrą rezyliencję. Polityka imigracyjna powinna opierać się nie tylko na przyjmowaniu imigrantów do ośrodków dla uchodźców, ale również na ich ocenie i udzieleniu im psychologicznego wsparcia w radzeniu sobie z traumatycznymi doświadczeniami w celu osiągnięcia udanego procesu integracji w przyjmującym społeczeństwie.