Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to schorzenie neurobiologiczne, którego objawy ujawniają się w dzieciństwie i często utrzymują się w wieku dorosłym. Obraz kliniczny zaburzenia ulega zmianom na poszczególnych etapach rozwoju: wraz z wiekiem obserwuje się spadek impulsywności i nadruchliwości oraz pogłębienie deficytów uwagi. Pierwotnymi przyczynami zespołu są mutacje genowe, anatomiczne i funkcjonalne anomalie struktur mózgowych oraz związane z nimi charakterystyczne wzorce przetwarzania informacji, specyficzny neurometabolizm, zaburzenia neurorozwojowe, a także oddziaływanie czynników prenatalnych i środowiskowych. Światowe badania potwierdzają, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi powoduje długofalowe negatywne skutki. Osoby dotknięte tym zaburzeniem najczęściej wkraczają w dorosłość z bagażem przykrych doświadczeń i zaburzeń współwystępujących, co pociąga za sobą szereg niekorzystnych konsekwencji psychospołecznych. Dorośli cierpiący na zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi napotykają wiele trudności w sferze społecznej, rodzinnej, zawodowej i zdrowotnej. Brak profesjonalnej diagnozy i wiedzy na temat zaburzenia sprawia, że często nie otrzymują adekwatnej, specjalistycznej pomocy. W artykule omówiono czynniki prowadzące do rozwoju zaburzenia i objawy występujące w życiu dorosłym. Wskazano również na znaczące obciążenie, jakie towarzyszy funkcjonowaniu z objawami syndromu w różnych sferach życiowej aktywności. Zwrócono uwagę na potrzebę zwiększenia świadomości społeczeństwa i specjalistów odnośnie do rozpowszechnienia, istoty i konsekwencji występowania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w życiu dorosłym.