Niniejsza praca jest drugą i ostatnią częścią serii omawiającej oparte na dowodach zalecenia (evidence-based recommendations) w zakresie leczenia dorosłych pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi. Część II skupia się na psychoterapii jako na istotnej opcji leczenia – czy to stosowanej jako jedyna, samodzielna forma terapii, czy też w połączeniu z leczeniem farmakologicznym. W pracy zaadaptowano definicję praktyk opartych na dowodach w zakresie psychologii w kształcie zaproponowanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (American Psychological Association) do praktyki psychoterapii. Tym samym oparte na dowodach praktyki w zakresie psychoterapii zakotwiczone są w najlepszych dostępnych dowodach naukowych i doświadczeniu klinicznym psychoterapeutów oraz umieszczone w odpowiednim kontekście kulturowym, jak również uwzględniają indywidualne uwarunkowania i preferencje pacjentów. Praca omawia najlepsze dostępne dowody na skuteczność leczenia depresji na drodze psychoterapii i opisuje na pewnym poziomie szczegółowości każdą ze stosowanych obecnie terapii o empirycznie dowiedzionej wysokiej lub umiarkowanej skuteczności. W dalszej części poruszono kluczowe elementy praktyki klinicznej w odniesieniu zarówno do osoby terapeuty, jak i samego procesu psychoterapii. W omówieniu tym uwzględniono następujące kluczowe aspekty praktyki klinicznej: 1) ocena, ustalanie rozpoznania, formułowanie diagnozy wyjaśniającej; 2) planowanie i wdrażanie leczenia oraz ciągłe monitorowanie jego postępów; 3) aspekt interpersonalny; 4) autorefleksja, wykorzystywanie istniejących zasobów i ciągły rozwój zawodowy; 5) źródła wiedzy naukowej oraz 6) umiejętność doboru sposobu postępowania w zależności od indywidualnych i kulturowych uwarunkowań pacjenta. Ponadto omówiono indywidualne zmienne mające wpływ na leczenie danego pacjenta i sposób, w jaki powinny one warunkować dobór leczenia, tak aby pozwolić na osiągnięcie optymalnych efektów.