Cel: Zasadniczym celem prezentowanych badań było sprawdzenie, czy orientacje życiowe młodych dorosłych („być” czy „mieć”) różnicują badanych pod względem nasilenia satysfakcji z życia. Materiał i metoda: Łącznie zbadano 187 osób (143 kobiety i 44 mężczyzn) w wieku od 18 do 29 lat. W badaniach zostały wykorzystane następujące metody: Skala Satysfakcji z Życia (Satisfaction with Life Scale, SWLS) autorstwa E. Dienera, R.A. Emmonsa, R.J. Larson i S. Griffin oraz Skala Postaw Być i Mieć autorstwa B. Grulkowskiego. Wyniki: Orientacja życiowa stanowi pewien rodzaj regulatora zachowania, który nadaje kierunek ludzkiej aktywności. Można mówić o rozróżnieniu pomiędzy orientacją „być” (odnosi się do wartości duchowych) oraz „mieć” (odnosi się do posiadania rzeczy materialnych), które przejawiają się w różnych doświadczeniach i są związane z ludzkim myśleniem, odczuwaniem i działaniem. Dlatego orientacja życiowa może odgrywać bardzo ważną rolę w satysfakcji z życia jednostki. W świetle uzyskanych wyników badań większość respondentów charakteryzowała się orientacją mieszaną („być–mieć”) i średnim nasileniem satysfakcji z życia. Nie występowały istotne różnice w nasileniu satysfakcji z życia ze względu na płeć i kierunek studiów badanych. Natomiast wykazano, że osoby o orientacji „być” miały większą satysfakcję z życia niż osoby o orientacji „mieć”. Brak różnic w satysfakcji z życia ze względu na płeć jest zgodny z wynikami wcześniej przeprowadzonych badań, podobnie jak wynik dotyczący związku orientacji „być” z większą satysfakcją z życia. Wnioski: Dotychczas opublikowano nieliczne artykuły na temat orientacji „być” i „mieć”, z uwagi na fakt, że metoda zastosowana w badaniu występuje tylko w języku polskim i nie ma danych o jej adaptacji w innych krajach. Wyniki przeprowadzonych badań pozwalają na ustalenie kierunku oddziaływań edukacyjnych i dają podstawy naukowe dla znanego powiedzenia: pieniądze szczęścia nie dają.