Cechy stylu radzenia sobie u pacjentów z chorobą wieńcową
W niniejszej pracy omówiono specyficzne cechy stylu radzenia sobie u pacjentów z chorobą wieńcową. Według autorów ocena cech stylu radzenia sobie u osób z chorobami somatycznymi, a w szczególności cierpiących na choroby układu krążenia, ma zasadnicze znaczenie dla poprawy skuteczności procesu rehabilitacji. Analiza wyników poprzednich badań wykazała, że pacjenci z chorobą wieńcową częściej uciekają się do takich mechanizmów obronnych, jak projekcja, intelektualizacja i zaprzeczenie, oraz strategii radzenia sobie typu wyparcie i konfrontacja. Celem niniejszego badania było zidentyfikowanie cech stylu radzenia sobie u pacjentów z dławicą piersiową stabilną. W badaniu wzięło udział 100 osób: 50 pacjentów z dławicą piersiową stabilną i 50 osób bez schorzeń układu krążenia w wywiadzie, w przedziale wiekowym od 52 do 56 lat. Główne metody badawcze obejmowały wywiad kliniczny; metody diagnostyczne: dotyczące oceny wskaźnika stylu życia (Life Style Index); metodę diagnostyczną strategii radzenia sobie opracowaną przez E. Heima; Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (Coping Inventory for Stressful Situations, CISS); test badający podejście pacjenta do choroby (Type of Person’s Attitude towards the Disease); metody przetwarzania matematycznego i oceny statystycznej. Pacjenci z dławicą piersiową stabilną stosują psychologiczne mechanizmy obronne częściej niż osoby zdrowe. Wykorzystują ponadto nieadaptacyjne strategie radzenia sobie – również częściej niż osoby zdrowe będące w tym samym wieku. Uzyskane dane korelują z rodzajem podejścia do choroby: przewagą typu wrażliwego, melancholicznego i neurastenicznego. Cechy te należałoby uwzględnić podczas opracowywania spójnego podejścia do programu rehabilitacji obejmującego psychokorekcję pacjentów z chorobą wieńcową.