Nadzieja podstawowa u kobiet po porodzie przedwczesnym
Katarzyna Mariańczyk1, Aneta Libera2, Oliwia Libera3, Bożena Leszczyńska-Gorzelak4
Cel: Celem prezentowanych badań było określenie poziomu nadziei podstawowej oraz możliwych zmian w jej zakresie u kobiet w ciągu roku od doświadczenia porodu przedwczesnego. Badania przeprowadzono w dwóch etapach: pierwszy miał miejsce w okresie wczesnego połogu podczas hospitalizacji, drugi – po roku od narodzin dziecka. Zbadano także, czy zmiany w podstawowej nadziei powiązane są z antycypacją (przewidywaniem) porodu przedwczesnego, sposobem rozwiązania ciąży, planowaniem ciąży oraz mnogością ciąży. Nadzieja podstawowa rozumiana jest jako względnie stała struktura osobowości, która podlega modyfikacjom w ciągu życia, zwłaszcza w obliczu przeżyć o charakterze wydarzeń przełomowych. Jej regulacyjna rola polega na konstruktywnym radzeniu sobie z sytuacjami trudnymi; jest ona ważnym i autonomicznym prognostykiem adaptacji do tych sytuacji. Materiał i metoda: W badaniach udział wzięły 62 kobiety po porodzie przedwczesnym. Pacjentki dwukrotnie (w okresie połogu podczas hospitalizacji oraz po roku od narodzin dziecka) wypełniały Kwestionariusz Nadziei Podstawowej (Basic Hope Inventory, BHI-12), który służy do pomiaru nadziei podstawowej (basic hope). Wyniki: Kobiety po porodzie przedwczesnym uzyskały wyniki średnie w zakresie nadziei podstawowej w obu seriach badania. Nie odnotowano istotnych różnic pomiędzy poziomem tej zmiennej mierzonej w pierwszym tygodniu połogu oraz po roku od narodzin dziecka. Wyniki istotne na poziomie tendencji statystycznej wskazują, że w grupie kobiet niespodziewających się porodu przedwczesnego poziom nadziei podstawowej jest wyższy po roku od narodzin dziecka. Wnioski: Nie odnotowuje się istotnych zmian w zakresie nadziei podstawowej u kobiet po porodzie przedwczesnym w okresie roku od narodzin dziecka.