W artykule przedstawiono studium przypadku 51-letniej kobiety, która była leczona z powodu zaburzenia schizoafektywnego początkowo risperidonem. Po 7 dniach hospitalizacji pacjentka została wypisana na własną prośbę. Tego samego dnia po kilku godzinach sama wróciła na izbę przyjęć, zgłaszając silny niepokój i halucynacje słuchowe. Risperidon zastąpiono paliperidonem. Podczas leczenia zaobserwowano spadek stężenia leukocytów po podaniu paliperidonu. Podczas dalszego pobytu lek zmieniono na olanzapinę w postaci depot. Potwierdzono poprawną symptomatyczną odpowiedź na zastosowany lek. Stężenia leukocytów stopniowo zostały skompensowane, co potwierdza związaną z lekiem przyczynę wcześniej zaobserwowanych zaburzeń w morfologii krwi. Opisany przypadek pacjentki ma znaczenie kliniczne, ponieważ wskazuje na możliwość występowania działań niepożądanych przy stosowaniu niektórych leków w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych oraz zwraca uwagę na oddziaływanie formy przyjmowanego leku na jakość życia pacjenta.