Wstęp: W dobie pandemii COVID-19 młode osoby doświadczają lęku i napięcia związanego z nietypową, niejasną i nieprzewidywalną sytuacją. Silnymi bodźcami lękotwórczymi są dystans społeczny, zamknięcie szkół oraz realne zagrożenie zdrowia i życia, przekładające się na duże obciążenie psychiczne u młodych osób. Cel: Prezentowane badania miały na celu określenie poziomu depresji wśród młodzieży oraz ustalenie, które czynniki związane z pandemią (obawy o zdrowie, ograniczenia) okazały się dla uczniów najtrudniejsze. Celem była także weryfikacja różnic w zakresie nasilenia depresji i lęku u dziewcząt i chłopców oraz zależności między lękiem i depresją a umiejscowieniem poczucia kontroli zdrowia u adolescentów. Metoda: Badaniami objęto 296 osób w wieku 17–19 lat. Do realizacji badań posłużyły: Skala Depresji Kutchera dla Młodzieży (Kutcher Adolescent Depression Scale, KADS), Inwentarz Stanu i Cechy Lęku (State-Trait Anxiety Inventory, STAI) oraz Wielowymiarowa Skala Umiejscowienia Kontroli Zdrowia (Multidimensional Health Locus of Control, MHLC). Wyniki: Nasilenie objawów depresji w dobie pandemii koronawirusa wynosiło wśród młodzieży 75%. Nasilenie stanu lęku i objawów depresyjnych było istotnie większe wśród dziewcząt niż wśród chłopców. Ponadto osoby, które zgłosiły niepokojące myśli o możliwości zarażenia się SARS-CoV-2 przez kogoś z rodziny, doświadczały znacznie silniejszych objawów depresyjnych niż osoby, które nie miały podobnych obaw. Wewnętrzne umiejscowienie kontroli zdrowia korelowało ujemnie zarówno z lękiem jako stanem, jak i z depresją. Z kolei zewnętrzne umiejscowienie kontroli zdrowia związane z przypadkiem korelowało dodatnio z depresją i lękiem.