W ciągu ostatnich lat dokonał się znaczący postęp w leczeniu chorób nowotworowych u dzieci. Mimo tego wciąż są to choroby, które niosą ze sobą realne niebezpieczeństwo utraty życia dziecka. To niebezpieczeństwo i związany z nim silny lęk o życie dziecka mają kluczowe znaczenie dla trudności psychologicznych przeżywanych przez rodziców w momencie diagnozy dziecka oraz w przebiegu jego leczenia. Cel: Celem badania była ocena dynamiki nasilenia objawów stresu potraumatycznego u rodziców dzieci z chorobami nowotworowymi krwi w zależności od czasu, jaki upłynął od momentu diagnozy dziecka. Materiał i metody: Zastosowano prospektywny model badania: rodzice badani byli w trzech punktach czasowych: do miesiąca (t1), pół roku (t2) oraz rok (t3) od momentu diagnozy dziecka. W badaniu udział wzięło 47 rodziców dzieci z diagnozą białaczki lub chłoniaka. W kolejnych pomiarach liczba uczestniczących rodziców wynosiła odpowiednio t2 – 32, t3 – 31. Do oceny nasilenia objawów stresu potraumatycznego u rodziców zastosowano Zrewidowaną Skalę Wpływu Zdarzeń (Impact of Event Scale – Revised, IES-R). Wyniki: Nasilenie objawów stresu potraumatycznego u rodziców zmniejszyło się w okresie roku od momentu diagnozy dziecka. Analiza nasilenia poszczególnych wymiarów stresu potraumatycznego w kolejnych punktach czasowych wykazała ich zmienność. Poziom objawów wymiaru unikania nie zmniejszył się istotnie między okresem do miesiąca i pół roku od diagnozy, a także między okresem pół roku i roku od diagnozy. Wnioski: Wyniki badania dają podstawę do sformułowania zaleceń służących oddziaływaniomdiagnostyczno-terapeutycznym. W okresie diagnozy rodzice powinni być objęci szczególną interwencją psychologiczną, natomiast w kolejnych etapach leczenia dziecka uwaga terapeutów powinna być skupiona zwłaszcza na objawach unikania oraz roli, jaką odgrywają oni w procesie adaptacji rodziców do choroby dziecka.

rodzice dzieci chorych na nowotwór, stres potraumatyczny, intruzja, pobudzenie, unikanie, adaptacja