Artykuł prezentuje problematykę zaburzeń lękowych wśród dzieci i młodzieży ze szczególnym uwzględnieniem zaburzenia lękowego uogólnionego i zastosowania psychoterapii poznawczo-behawioralnej u osób nim dotkniętych. Zawiera dane dotyczące epidemiologii, etiologii i diagnozowania zaburzeń lękowych oraz specyfiki i ograniczeń prowadzenia terapii poznawczo- -behawioralnej wśród młodszych pacjentów. Statystyki pokazują, że problem zaburzeń lękowych dotyka coraz liczniejszą grupę dzieci i młodzieży. Diagnoza lęku uogólnionego u dzieci i młodzieży bywa czasochłonna, wymaga dużej uważności w trakcie zbierania wywiadu i obserwacji zachowań w różnych sferach funkcjonowania. Zdarza się, że symptomy wskazujące na zaburzenie lękowe uogólnione są bagatelizowane lub pomijane przez osoby dorosłe z najbliższego otoczenia dziecka. Wczesna i trafna diagnoza zaburzenia jest istotna również dlatego, że może ono stać się podłożem zaburzeń depresyjnych czy przyczynić się do podjęcia próby samobójczej. Badania dowodzą, że psychoterapia poznawczo-behawioralna, często wspierana farmakoterapią, należy do najskuteczniejszych i najpopularniejszych form terapii wykorzystywanych w pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniem lękowym uogólnionym. W artykule zawarty został opis modeli teoretycznych zaburzenia, jego implikacji dla psychoterapii i aktualnych tendencji badawczych. Zaprezentowano także programy terapeutyczne w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej przeznaczone do pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniem lękowym. Z przeglądu literatury wynika, iż wciąż brakuje badań i protokołów poświęconych wyłącznie terapii lęku uogólnionego u dzieci i młodzieży. Dlatego, zwłaszcza u dzieci starszych, często wykorzystuje się protokoły leczenia dorosłych, które dostosowuje się do wieku i poziomu rozwoju poznawczego pacjenta.

psychoterapia poznawczo-behawioralna, lęk, lęk u dzieci i młodzieży, zaburzenie lękowe uogólnione