Cel: Pandemia COVID-19 zmusiła wielu pracowników ochrony zdrowia do stawienia czoła niezwykle trudnym i stresującym sytuacjom. Wysoki poziom stresu wywołany spodziewanym ryzykiem zarażenia się chorobą może prowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych. Celem pracy było zidentyfikowanie poziomu stresu spowodowanego pandemią COVID-19 i strategii radzenia sobie z nim wśród personelu medycznego z referencyjnego szpitala jednoimiennego w Warszawie. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 189 osób (152 kobiet): lekarzy, pielęgniarek, sanitariuszy, innych pracowników medycznych i niemedycznych z różnych oddziałów. Szczegółowe analizy przeprowadzono na podstawie danych 54 lekarzy i 54 pielęgniarek w średnim wieku 43,81 roku (odchylenie standardowe – standard deviation, SD 11,57). Skala Odczuwanego Stresu (Perceived Stress Scale-10) została wykorzystana do pomiaru poziomów stresu, a Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (Brief COPE Inventory) został użyty do oceny stosowanych strategii. Wyniki: Większość badanych doświadczyła średniego poziomu stresu (57,4%), a jedna trzecia osób odczuwała wysokie poziomy stresu. Uzyskanie wsparcia emocjonalnego i akceptacji wiązało się z niższym poziomem stresu. Natomiast zaprzestanie działań i wyładowanie wpływały na zwiększenie stresu, szczególnie u pielęgniarek, którym nie udało się wdrożyć żadnej pozytywnej strategii, w przeciwieństwie do lekarzy, którzy radzili sobie ze stresem poprzez pozytywne przewartościowanie, akceptację i obwinianie siebie. Wnioski: Postrzegany poziom stresu wśród pracowników medycznych zależy od uprawianego zawodu. Akceptacja i pozytywne przewartościowanie pomagają radzić sobie ze stresem spowodowanym pandemią COVID-19. Zapewnienie wsparcia emocjonalnego i zachęcanie do wdrażania innych skutecznych strategii jest kluczowe, ponieważ stosowanie nieadaptacyjnych strategii stanowi czynnik ryzyka rozwinięcia się problemów psychicznych.