Celem artykułu jest podjęcie namysłu nad znaczeniem skłonności samobójczych u osób, u których po przeżyciu gwałtu wystąpiły objawy zespołu stresu pourazowego. Autorki dokonują analizy studium przypadku kobiety, która wskutek traumy gwałtu podjęła próbę samobójczą. Doświadczenie gwałtu może prowadzić do pojawienia się u ofiary objawów zespołu stresu pourazowego i stanów dysocjacji, zwiększających ryzyko zachowań autodestrukcyjnych i wykształcenia się skłonności samobójczych. W studium przypadku rozważono destrukcyjne oddziaływanie mechanizmów traumatogennych oraz intensywnego stresu, uwzględniając ich krótko- i długofalowy wpływ na życie osoby. Wyniki badania podkreślają znaczenie uwrażliwienia terapeutów na występowanie objawów zespołu stresu pourazowego i stanów dysocjacji u ofiar przemocy seksualnej ze względu na powiązane z nimi ryzyko skłonności samobójczych. Zaakcentowanie długofalowych konsekwencji doświadczenia traumy skłania do tworzenia programów pomocy, które wykraczają poza oferowanie działań o charakterze doraźnym.