Najnowsza rewizja Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11) została opublikowana 18 czerwca 2019 roku. ICD-11 przynosi spore zmiany w sposobie zarówno nazywania, jak i rozumienia wielu zaburzeń zdrowotnych – wśród nich zaburzeń wynikających z używania substancji. Zmiany obejmują tu przede wszystkim: uaktualniony i rozszerzony zakres klas substancji, wyszczególnienie dodatkowych szkodliwych wzorów używania substancji, nową kategorię – pojedynczy epizod szkodliwego używania, kategorię opisującą ryzykowne używanie substancji oraz uproszczenie wytycznych diagnostycznych w przypadku uzależnienia od substancji. Nadrzędnym celem prac nad ICD-11 stała się poprawa klinicznej użyteczności. Istotne jest zwrócenie uwagi na wskaźnik zapotrzebowania na leczenie, który znacząco przewyższa dostępną pomoc: różnica wynosi od 32% do 78% w zależności od zaburzenia. Ze względu na powyższe problemy Światowa Organizacja Zdrowia zdecydowała, że należy zwiększyć rozpoznawalność zaburzeń psychicznych w ramach podstawowej opieki zdrowotnej i udostępnić możliwość podjęcia leczenia już na wczesnym etapie. Celem artykułu jest przedstawienie zmian w kryteriach rozpoznawania zaburzeń wynikających z używania substancji ujętych w ICD-11. W tekście zaprezentowano kategorie opisujące różne wzorce używania substancji, definicje i kryteria diagnostyczne.