Szacuje się, że ryzyko samobójstwa w grupie chorych z padaczką jest około trzech razy większe niż w populacji ogólnej. Do czynników ryzyka samobójstwa w padaczce zalicza się: wiek, płeć, czynniki społeczno-ekonomiczne, schorzenia psychiatryczne w wywiadzie i czynniki związane z samą padaczką. Zgodnie z ostrzeżeniem wydanym w 2008 roku przez Agencję ds. Żywności i Leków ryzyko wzmagają także leki przeciwpadaczkowe. Ostrzeżenie to, oparte na metaanalizie randomizowanych kontrolowanych badań 11 cząsteczek, ze względu na ograniczenia metodologiczne było krytykowane przez licznych badaczy i grupę zadaniową przy Międzynarodowej Lidze Przeciwpadaczkowej. Chociaż niektóre leki przeciwpadaczkowe mogą mieć negatywny wpływ na nastrój, co prowadzi potencjalnie do myśli samobójczych, rzeczywiste ryzyko samobójstwa wydaje się niewielkie. Należy brać pod uwagę, że przerwanie terapii lekami przeciwpadaczkowymi może zwiększyć ryzyko samobójstwa w znaczniejszym stopniu niż ich przyjmowanie. Wyniki niedawno opublikowanej metaanalizy nie potwierdziły podwyższonego ryzyka samobójstwa u chorych leczonych lekami przeciwpadaczkowymi. Prawie 15 lat po wydaniu przez Agencję ds. Żywności i Leków ostrzeżenia o zwiększonym ryzyku samobójstwa związanym ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych wciąż toczy się poważna debata na ten temat. Dostępne dane z literatury nie potwierdzają oczywistego związku przyczynowego między lekami przeciwpadaczkowymi a ryzykiem samobójczym. Autorzy badań podkreślają złożoność związku między samobójstwem a padaczką, zwracając uwagę na dwukierunkowe zależności i wpływ licznych czynników.