Wprowadzenie i cel: W ostatnich latach odnotowuje się wzrost rozpowszechnienia zaburzeń nastroju w populacji rozwojowej, jak również wskazuje się na ich atypowość, objawy maskujące rozpoznanie i wysokie ryzyko autoagresji. Główne cele pracy obejmowały określenie rozpowszechnienia zaburzeń nastroju w populacji młodzieży hospitalizowanej psychiatrycznie oraz wyłonienie istotnych czynników ryzyka wystąpienia tych zaburzeń, a ponadto ustalenie zaburzeń współwystępujących, w tym zachowań autoagresywnych. Materiał i metody: Materiałem do badań była anonimowa baza danych 1311 pacjentów w wieku 13–18 lat, leczonych w okresie 10 lat (w latach 2006–2015) na stacjonarnym oddziale młodzieżowym. Z badanej populacji wyłoniono grupę pacjentów z zaburzeniami nastroju. Wyniki: Rozpoznanie zaburzeń nastroju/afektywnych ustalono u 13,5% hospitalizowanych nastolatków. Średnia wieku pacjentów z tym rozpoznaniem wynosiła 16 lat. Zaobserwowano istotną statystycznie zależność między diagnozą zaburzeń nastroju a próbą samobójczą w wywiadzie (u >50%), występowaniem samouszkodzeń (u >54%), trudnościami w nauce, wagarowaniem i powtarzaniem klasy. Wnioski: Ustalono, że czynnikami ryzyka związanymi z wystąpieniem zaburzeń afektywnych w badanej populacji były próby samobójcze w wywiadzie, trudności w nauce, wagarowanie, powtarzanie klasy i samouszkodzenia w wywiadzie.