Wprowadzenie i cel: Konstrukt lęku klimatycznego powstał w obliczu zachodzących zmian klimatu – odnosi się do emocjonalnej reakcji na bezpośrednio doświadczane lub postrzegane zagrożenie związane ze zmianami klimatu, którą można uznać za mechanizm adaptacyjny. U podstaw nasilenia odczuwanego lęku klimatycznego leżą m.in. posiadane zasoby, a prężność psychiczna jest uznawana za istotny czynnik w procesie adaptacji do zmian klimatu. Jednocześnie zaangażowanie w zachowania proekologiczne, które w swojej definicji koncentrują się na dobrostanie środowiska, może być związane z globalnymi zmianami klimatu i ich skutkami. Celem badania było sprawdzenie mediacyjnej roli zachowań proekologicznych między lękiem klimatycznym a prężnością psychiczną. Materiał i metody: Badanie zostało przeprowadzone online z wykorzystaniem trzech kwestionariuszy, z udziałem 431 osób. W badaniu uwzględniono polską adaptację Skali Lęku Klimatycznego, Kwestionariusz Oceny Odporności KOP-26 oraz kwestionariusz samoopisowy dotyczący zachowań proekologicznych. Wyniki: Przeprowadzona analiza potwierdziła hipotezę i ujawniła mediacyjną rolę zachowań proekologicznych między lękiem klimatycznym a prężnością psychiczną. Wyniki wskazują na ujemną bezpośrednią korelację między lękiem klimatycznym a prężnością psychiczną. Wnioski: W czasach postępujących zmian klimatu należy zwrócić uwagę na dobrostan psychiczny. Utrzymanie wysokiego poziomu prężności psychicznej wydaje się kluczowe w danych okolicznościach. Należy przy tym uwzględnić rolę zachowań proekologicznych, które wzmacniają dobrostan, będąc włączonymi w styl życia. Sugeruje to, że zachowania proekologiczne mogą służyć jako skuteczny mechanizm obronny w obliczu zmian klimatu.

prężność psychiczna, zmiany klimatu, lęk klimatyczny, zachowania proekologiczne, adaptacja psychologiczna